Sir Ken Robinson, expert inzake creativiteit en innovatie in bedrijfswereld en onderwijs gaf vandaag in de Elisabethzaal in Antwerpen een inspirerende uiteenzetting over innovatie in het onderwijs. Zijn lezing kaderde in het 'Innovatie maakt school' project, waarin diverse proeftuinen proberen om hun scholen meer af te stemmen op de diverse talenten van hun leerlingen.
Kern van Robinson's betoog is dat onze scholen de creativiteit de nek omdraaien. De huidige crisis is niet alleen een teken aan de wand, maar biedt ook een kans tot verandering. Immers, als we in West-Europa de knop willen omdraaien naar een creatieve technologie, dan zal het onderwijs mee moeten veranderen. Het huidige onderwijsmodel is lineair, i.e. een stap voor stap proces (leerjaren, leerplannen), geënt op het industrieel model van de vorige eeuw met duidelijke productiesystemen en organigrammen. Het(beroeps)leven wordt echter meer en meer cyclisch, waarbij de huidige jongeren ongetwijfeld met een diversiteit aan mogelijkheden in hun professionele loopbaan geconfronteerd zullen worden. Robinson vertaalt dit in de nood aan bredere Curricula. Onderwijs moet daarbij de nadruk leggen op het creëren van de beste omgeving en randvoorwaarden waarbij de uitkomst voor iedereen anders is. Of anders gezegd: niet het industrieel geordende model, maar dat van de landbouwer die meester is in het cultiveren van randvoorwaarden en omgevingsfactoren voor een gezonde groei.
Het is duidelijk dat Robinson met enkele punten in zijn analyse de vinger op de wonde legt. Hoewel de inhoudelijk invulling van b.v. leerplannen de afgelopen decennia uiteraard sterke wijzigden, is de kern van ons onderwijssysteem weinig veranderd. Scholen hebben op dat vlak ook weinig bewegingsruimte door het stringente kader gesteld door leerplannen en eindtermen. De proeftuinen zijn een eerste voorzichtige poging om nieuwe leermodellen in de praktijk uit te werken en de heersende regels daarbij los te laten. In de praktijk blijkt echter dat de betrokken scholen zich toch nog sterk in het bestaande regelsysteem inschuiven. A long way to go dus...
Wat leert ons dit nu voor de bedrijven? Wel, het cultiveren van randvoorwaarden en omgevingsfactoren om talent maximaal te laten ontluiken en in waarde voor het bedrijf om te zetten is de uitdaging waar elke onderneming komt voor te staan. Enkel daar waar echte passie aanwezig is, zijn mensen in staat om grote sprongen te maken. Eenheidsworst is zelden een goede voedingsbodem voor het stimuleren van dergelijke passie. Waar we nood aan hebben is hoogwaardige diversiteit, ruimte om anders te zijn vertrekkende van eigen talenten.
nvdr: is het huidige model van competentiebeheer misschien achterhaald...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten