Wat Seasick Steve ons leert over innovatie...

Een nummer op de radio gisteren deed me terugdenken aan het gezegende jaar 2007. Ik herinner me nog alsof het gisteren was. We waren afgezakt naar het Sportpaleis voor de jaarlijkse Humo's Pop Poll De Luxe. Het was een sterke versie, zoals meestal, maar eigenlijk herinner ik me niet erg veel meer van het programma. Uitgezonderd één iemand: Seasick Steve. Nog nooit van gehoord voor die avond. Toen hij opkwam dachten wij aan een grap zoals er wel meer de revue passeren op zo'n avond. Een oude vent met een grijze lange baard en een gitaar met 3 snaren. Het leek een parodie te worden op Roland. Gegniffel alom totdat hij zijn eerste song inzette...

Zelden een zaal zo enthousiast weten reageren, al moet ik toegeven dat ik forfait geef voor optredens waar dat enthousiasme ingeschreven is in het script van de show zelf. U kent dat: op de setlist staat dan tussen 2 nummers: 'waar zijn die handjes?'.  Niks van dat bij Seasick Steve. Hoe kan iemand met een ineengeknutselde 3-snarige gitaar (de three-string Trance Wonder), een omgekeerde kist die dient als percussie (de Mississipi Drum Machine) en soms zelfs een eensnarig instrument (de One-stringed Diddley Bow) zo'n massa in extase krijgen? En kunnen wij daar misschien iets uit leren? Wel, vier kernwoorden: authenticiteit, experience, storytelling en netwerking...die niet toevallig mekaar versterken...

• Authenticiteit: What you see is what you get. Seasick Steve, ondertussen 70, kent als geen ander de ware roots van de muziek die hij brengt. Zijn rauwe bluesstem doet echt terugdenken aan de pionierstijden van de blues. Doordat hij zijn instrumenten zelf maakt, leunt hij nog sterker aan bij de schaarste die de pioniersjaren van de blues kenmerkt. Authenticiteit creëert een enorm sterk vertrouwen in het product of de dienst die je naar de markt brengt. Misschien is het u ook al opgevallen dat Jeroen Meus in Dagelijkse Kost het woord Bomma regelmatig in de mond neemt...

• Experience: Voor alle duidelijkheid: niet het soort experience waarvoor de grote budgetten worden uitgetrokken en waarbij de kwaliteit van het vuurwerk eerder fungeert als maskerade voor de eerder middelmatige muziek. Steve slaagt er juist in om zijn kernproduct perfect in te kapselen in een act die de beleving versterkt. Bij sommige innovaties lijkt de experience nog de enige Unique Selling Proposition te zijn. Dat is zelden een goede strategie voor een duurzaam succes. De hypes wisselen mekaar alsmaar sneller af.

• Storytelling:  Het dient gezegd: Seasick Steve heeft wat dit betreft zijn verleden mee. Een mens moet soms wat 'geluk' hebben, al is dat in zijn context met een korrel zout te nemen. Sedert zijn 14de koos hij voor een zwerversbestaan waarbij hij diverse banen combineerde met een leven als straatmuzikant. Pas in 2006 brak hij door na een optreden bij Jools Holland. Hij heeft dus nogal wat bagage om uit te putten om zijn muzikale act te doorspekken met sappige verhalen. Klanten horen graag verhalen. En wat nogal eens vergeten wordt: van hero to zero doet het al lang goed en dat zal zo nog wel even blijven. Het kan dus geen kwaad om in dat verhaal ook aandacht te hebben voor de overwonnen moeilijkheden bij het succesvol maken van je innovatie.

• Netwerking:  Authenticiteit moet niet conflicteren met het samenwerken met partijen die een goed kanaal bieden voor nieuwe doelgroepen. In 2011 deed hij bv. optredens met Dave Grohl van Foo Fighters en op Werchter met John Paul Jones van Led Zeppelin. Je innovatie koppelen met andere producten en diensten biedt vaak nieuwe kansen.

Nu, ik zou Seasick Steve tekort doen als ik zijn succes herleid tot deze 4 succesfactoren. Misschien zie jij er nog andere? In elk geval is er natuurlijk een 5de: hij maakt ook 'gewoon' goede muziek...