Ze zijn zo braaf mijnheer...

Ik kom de laatste weken nogal in contact met directiecomité's van diverse kmo-bedrijven. Steeds valt mij op hoeveel consensus er binnen het management is als je spreekt over strategische, maar ook operationele keuzes. In principe zou me dit als innovatieadviseur uitermate blij moeten maken. Per slot van rekening is een strategie die unaniem door het management wordt gedragende garantie om die strategie ook af te stralen op alle medewerkers. En toch zit er mij iets dwars. Zou die unanimiteit een gevolg kunnen zijn van een gebrek aan lef en durf van leidinggevenden in de bedrijven om tegen de stroom in te varen en dus een continu streven naar unanimiteit zelf? Als dat het geval is, krijgen we een heel ander verhaal. De sterkste innovatieve bedrijven blinken immers meestal niet uit door een consensusmodel. Ik veronderstel dat iedereen zich snel enkele voorbeelden voor de geest kan halen. Een consensusmanagement kan perfect resulteren in een organisatie die verzekerd is van een goede werksfeer. Per slot van rekening wordt er met ieders mening rekening gehouden: discussie en conflicten worden zo maximaal in de kiem gesmoord. Afstappen van de status quo veronderstelt het uitdagen van managers en medewerkers om gedurfde voorstellen en tegenvoorstellen te doen. Conflictsituaties en felle discussies zijn dan nooit veraf. Zolang het achterliggende doel niet uit het oog wordt verloren en niet op de man wordt gespeeld en die discussies op de juiste moment wordt gevoerd, zijn die echter eerder productief dan contra-productief. En u? Deze week al een felle discussie aangegaan met een collega(-manager)?