Van de finale van de mini-ondernemingen naar de liervogel is een kleine stap...

Foto: Wikimedia commons

Afgelopen week was het weer finale van de Vlaamse mini-ondernemingen, een mooi initiatief van VLAJO (met de J), ondersteund door VLAIO (met de I). De J staat voor jong.Nu is werken binnen VLAIO (met de I), niet zelden in interactie met start-ups en jonge ondernemers, zeker een goed recept om jong van geest te blijven. Binnen VLAJO (met de J) is jong echter nog wat jonger, gezien de doelgroep al start vanaf de kleuterklas. Jureren in de doelgroep secundair onderwijs is elk jaar een plezier gezien het enthousiasme van al dat onluikend ondernemerstalent. Niet dat al die mini-ondernemers daarom later voor een eigen start-up zullen gaan. Je voelt wel dat minstens de kiem gelegd wordt voor een ondernemende geest en niet in het minst - ze benoemen het bijna allemaal als hun grootste te overwinnen moeilijkheid - ze leren dat samenwerken en communiceren niet vanzelf gaat.  Wat me de afgelopen jaren opvalt is de opvallende vlotheid waarmee die teams extern communiceren. Website, socials, betrekken van partners & sponsors tot het opzetten van verkoopsstanden: ze komen echt uit hun kot en begrijpen dat co-creatie en een multi-channel aanpak de norm is om op een redelijke korte termijn iets te ontwikkelen en in de markt te krijgen.

Er zijn best wat gelijkennisen met vogels op dat vlak. Mannetjes vogels moeten het hebben van een indrukwekkend verenkleed of een opvallend zang om aandacht te trekken van het vrouwelijke geslacht. Sommige soorten zijn door de evolutie gezegend dat ze beiden sterk hebben ontwikkeld. De liervogel is een voorbeeld van een soort die resoluut inzet op een multi-channel aanpak om de kans op tractie bij de beoogde doelgroep te verhogen. De naam alleen al doet op het eerste gezicht vermoeden dat de liervogel de Assurancetourix in het bos is die met z'n lier als een volleerde bard zijn eigen composities brengt.

Zijn naam ontleent de liervogel aan zijn indrukwekkende staart die hij als troef inzet richting het maken van een date. Die staartpluim omvat 2 brede gebogen veren aan de zijkant met daartussen veel kleinere veren. Als hij bij de hofmakerijzijn staart rechtzet, lijkt het geheel sterk op een lier. Niet dat hij er muziek meemaakt, want om zijn doelgroep auditief te bekoren, schakelt hij andere talenten in.  Als de  Guga Baul van het Tasmaanse woud slaagt deze vogel erin een grote variëteit van geluiden te imiteren en die te integreren in zijn eigen lokroep. Deze video toont hoe hij die gave volop uitspeelt. Historisch gezien bouwde hij zijn repertoire op door andere vogelgeluiden te integreren in zijn eigen composities. Maar in het huidige Antropoceen heeft hij zijn sample-collectie uitgebreid met een veel diverser pallet van klanken. Dit resulteert in hits van de liervogel featuring camerasluiters (het is een erg instammagrable vogel), motoren, geweerschoten (de jacht is nooit veraf), sirenes van brandweerwagens, kettingzagen (Tasmanië staat houtkap in haar oerbossen weer toe) tot zelfs een huilende baby. Wetend dat hij in het paarseizoen tot 4 uur per dag zijn boxen opendraait, biedt die variatie voor elk vrouwtje wat wils. 

De vogel maakt indruk, dat staat vast. En dat is een puike manier om opgenomen te worden in de lokale legendes of memes. Het verhaal dat een liervogel het werk van een groep houtzagers stopzette door het geluid van de schaftsirene na te doen, is bijna te mooi om niet waar te zijn. 

Nieuwe composities maken door integratie van bestaande samples om zo iets compleet unieks te maken is een techniek die in de kunst wel meer gehanteerd wordt. Good artists copy, great artists steal. Of Picasso echt aan de oorsprong zit van die quote is nog maar de vraag, maar het is een feit dat menselijke creativiteit vaak een nieuwe amalgaam maakt van bestaande ingrediënten. Als die combinatie slim inspeelt op een (latente) behoefte, bv. een probleem dat wacht op een nieuwe oplossing, is het touche. Dat geldt bij de liervogel, maar ook bij de Homo sapiens en ook bij de deelnemende mini-ondernemingen. Er wordt opvallend vlot geassocieerd in het ontwikkelen van hun aanbod, zoals bv. een spel om kinderen in contact te brengen met hun eigen emoties gebaseerd op een spel voor jonge ouders. Of ze dat nu zelf bedacht hebben of met ondersteuning van AI, is voor mij irelevant. Net zoals de vraag of AI creatief is, weinig relevant is. De vraag is welke nieuwe vormen van recombineren mogelijk wordt door het inzetten van deze technologie en of die resulteren in nieuwe oplossingen voor bestaande behoeftes of het aanpakken van maatschappelijke uitdagingen. Het antwoord daarop was wel duidelijk kijkend naar al dat moois dat dinsdagavond werd gepresenteerd...