Wat een (Belgische) zwaluw mij leert over innovatie...

Bij de zwaluwen is het niet anders dan in de koers: the winner takes it all. Zwaluwen zijn dus in juni al lang geen gespreksonderwerp meer. De eerste zwaluw maakt dit jaar immers al lang deel uit van de archieven van de 'talk of town'. En toch wil ik het deze week over zwaluwen hebben.

Als naaste buur van een brug over het Albertkanaal, de autostrade van de Vlaamse scheepvaart al is het me niet duidelijk welke impact dat zou hebben op onze M-score, viel me in de week op dat die brug ingepalmd is door een villapark aan zwaluwnesten. Nu vormen wel meer bruggen een gegeerde omgeving voor de projectontwikkelaars onder de zwaluwen. Dat was ook de lokale milieuvereniging niet ontgaan. Toen 2 jaar terug de plannen werden ontbouwd om de oude brug te vervangen door een nieuwe, werd enige bezorgheid geuit over het afbreken van dat zwaluwnestenpatrimonium. Die vervanging maakt deel uit van het plan om onder alle bruggen over het Albertkanaal een doorvaarthoogte van 9,10 meter te garanderen. Een containerverdieping extra impliceert nogal wat winst in tijd. NV De scheepvaart had wel oren naar die verzuchtingen en dus werd er afgesproken om in de buurt van de nieuwe brug een zwaluwpaal te zetten. Je kan zo'n paal beschouwen als een appartementsblok met sociale flats: alle nesten identiek en dicht bij mekaar. Die nesten zijn voorgefabriceerd zodat mijnheer en mevrouw zwaluw er direct kunnen intrekken en werk kunnen maken van hun gezinsuitbreiding. Ongetwijfeld voldoen die nesten aan alle laatste EPB normen en zal ongetwijfeld ook de geluidsisolatie wel pico bello zijn. Kortom: wat kan een zwaluwhart nog meer verlangen. Iedereen tevreden denk je dan. Behalve de zwaluwen blijkbaar.

In plaats van massaal in te tekenen op zo'n prefab woning, verkiezen ze duidelijk om zelf een stulpje te bouwen. Gevolg: op nog geen 50 meter afstand van het leegstaande prefab-park, is er nu een villa-zone uitgebouwd. Je vraagt je dan af: hoe kan dat? Wel, je moet geen bioloog zijn om je daar iets bij voor te stellen. Ik heb altijd begrepen dat zwaluwen, meer specifiek huiszwaluwen, genetisch bepaald zijn om zo'n nest te bouwen. Ik stel me daar dan ook bij voor dat het voor mijnheer en/of mevrouw zwaluw een erezaak is om een prachtige constructie te hangen voor hun nageslacht. En ja, het jaar nadien gebruiken ze na hun wintervakantie wel terug diezelfde nest, maar hij is dan ook van eigen makelij. Die zwaluwen zijn dus duidelijk goed geassimileerd in dit Belgenland zoals men dat in discussies wel eens durft te benoemen al is niet altijd duidelijk wat zo'n assimilatie dan wel inhoudt. In elk geval kan je; rekening houdend met hun bouwijver, stellen dat ze geboren zijn met 'klei en strooisel' in hun maag.

Ze geven de goedbedoelde mens met zijn zwaluwpaal alvast ook een innovatieles mee. Je denkt dat je een perfect product op de markt zet voor een duidelijk afgelijnde doelgroep en toch is er geen tractie in de markt. Emotionele marktbarrières zijn allicht vaak de meest onderschatte. Je ziet dat bijvoorbeeld ook in de doelgroep van ouderen. Diverse aangepaste producten en diensten komen op de markt en zijn in ontwikkeling om hun het leven gemakkelijker te maken. Vraag is maar of ze daar zitten op te wachten. Van gemakkelijker naar afhankelijker is in de geest maar een kleine sprong, maar in de mate van appreciatie bij die doelgroep vaak een wereld van verschil. De innovaties in de zorgsector die er in slagen om die nuance te begrijpen en daar effectief op in te spelen, wacht een mooie toekomst...