Wat Proteus mij leert over innovatie...

Het vakantiebeeld werd dit jaar gekleurd door Pokemon (Go) jagers. Toch wel indrukwekkend dat zo'n game-app binnen enkele maanden tijd bekende apps zoals Snapchat, Instagram en Facebook overtrof qua dagelijks gebruik. Nu, iemand die 7 jaar terug de wereld van het geocachen leerde kennen, kan zich wel iets voorstellen bij het 'verslavende' effect om de buitenwereld in te trekken om er toch nog maar één toe te voegen aan de lijst van veroveringen. Ik heb overwogen om begin juli de Pogemon Go app te installeren, maar toch maar wat blij dat ik die verleiding heb weerstaan. Het zou een pak andere activiteiten in het gedrang hebben gebracht: een uur laat zich immers maar één keer vullen en dat geldt niet minder voor een vakantie-uur.

Ik weet dus niet zeker of in de huidige Augmented Reality versie van Pokemon ook Froakie voorkomt, maar in de originele versie was dat een exemplaar dat van gestalte kon veranderen op basis van de beweging die het figuurtje maakte. misschien nog een idee kunnen zijn om de gebruikers zelf bewegingen te laten maken om hun Pokemons van gestalte te laten veranderen: het zou de beleving van het spel bij buitenstaanders wat verhogen. Men noemde die figuren Protean Pokemons, naar analogie met de Griekse zeegod Proteus. Hij bezat de gave om de toekomst te voorspellen, maar om te vermijden dat hij daar constant werd op bevraagd, veranderde hij vaak van gestalte. Hij ligt daarmee meteen aan de basis van het adjectief 'protean' dat zoveel betekent als wendbaar. Het talent om af en toe eens van gedaante te veranderen is best handig bij innovatie. Al is het maar om bij initiële contacten met klanten de verkoperspet af te laten en eerder te opteren om je in de positie van 'onderzoeker' te zetten.

Zoals dat wel vaker het geval is met Griekse goden, liggen ze aan de basis van een of ander effect, in casu  het Proteus effect. Dat impliceert dat het gedrag van een gamer binnen een virtuele wereld wordt beïnvloed door de visuele karakteristieken van zijn avatar (virtueel personage). Anders gezegd: spelers gaan zich gedragen conform de karakteristieken van hun avatar, tenminste conform de stereotypen die ze daaraan toekennen. Onderzoek toont bv. aan dat mensen met een avatar gekleed in het zwart zich in het spel vaak aggresiever gaan opstellen gezien zwart wordt geassocieerd met 'crimineel'.

De kans is groot dat Pokemon Go kan zorgen voor een nieuwe stap van Augmented Reality (AR) naar het grotere publiek. De kost voor een AR bril neemt zienderoge af en de mogelijkheden via interfacing met de smartphone evensnel toe. Ik heb zelf enkele weken terug nog kunnen ervaren hoe levensecht zo'n AR ervaring is door me met een bril doorheen een stuk animatiefilm te bewegen. Mogelijkheden zijn er dus legio. Alleen wordt de mogelijke impact van het Proteus effect dan wel groter gezien de grens tussen avatar en reële persoon dan wel erg klein wordt. Het risico op vereenzelviging wordt er ook alleen maar groter op...