Enige tijd terug geraakte ik op een netwerkevent in gesprek met een bedrijfsleider uit de creatieve sector. We hadden het daarbij over talent en hoe daar mee om te gaan. Hij vertelde me doodleuk dat sollicitanten die te veel de nadruk legden op ervaring, bij hem weinig kans maakten. Het kost hem immers veel moeite om hen te 'bevrijden' van die ervaring: pas dan waren ze rijp om nieuwe dingen te creëren. Als statement kan dat tellen. Maar heeft de man geen punt?
We leven in een arbeidsmarkt waarin ervaring nog altijd het summum is van 'toegevoegde waarde'. Dat vertaalt zich niet in het minst in een loopbaantraject waarbij je eigen Return (loon) on Investment (arbeid) continu blijft oplopen. Eigenlijk zijn we allemaal zelf wel erg rendabele ondernemingen! Uiteraard is deze loonsdynamiek nog een gevolg van een industriële omgeving: hoe langer je in een productieproces rondloopt, hoe meer je het ganse productieproces in de vingers krijgt. Logisch, nietwaar? Tijden veranderen echter en productieomgevingen en -technieken nog sneller. Om nog niet te spreken over de rootsbaan die de ICT ondergaat. Weinig 'ervaring' lag aan de grondslag van de sterkste, nieuwe ontwikkelingen.
Is ervaring dan onbelangrijk? Uiteraard niet. Ik zou niet direct een wagen kruipen gemaakt door onervaren monteurs. Is het belang van ervaring dan misschien toch wat overschat. Ik denk het wel. In een economie die het meer en meer moet hebben van creativiteit, innovatie, experience...kan ervaring ook een drempel zijn. Het biedt soms weerstand tegen vernieuwing, tegen een andere aanpak,...Misschien zijn we toe aan een waardevermindering van het actief 'ervaring' in onze eigen balans.
16 jaar ervaring waren nodig om tot dit inzicht te komen ;-)
